معنی علامه حصیری - جستجوی لغت در جدول جو

علامه حصیری

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(عَلْ لا مَ ءِ)

حاج شیخ عبدالکریم بن محمدجعفر مهجردی یا میجردی یزدی حائری. از اجلۀ علمای طراز اول این عصر می باشد. در سال 1276 هجری قمری در دهی بنام ’میجرد’ از دهات یزد متولد شد. پس از تکمیل مقدمات علوم عربی و ادبی رهسپار عتبات شده نزد حاج میرزا حسین شیرازی و شیخ فضل الله نوری و آخوند ملا کاظم خراسانی و سیدکاظم و سیدمحمد اسپهانی فشارکی یزدی تلمذ نمود. در سال 1332 هجری قمری از کربلابه سلطان آباد ایران مراجعت کرد و در سال 1340 هجری قمری به قم رفته حوزۀ علمیۀ آنجا را تشکیل داد. و براثر توجه و اهتمام وی شمارۀ طلاب این حوزه پانصد تن شد و تمام وسایل لازم ایشان فراهم شد و هر یک را به فراخور استعداد علمی و عملی خود وظیفه ای مقرر کرد. او در سال 1355 هجری قمری وفات یافت و در سمت بالای سر حضرت معصومه (ع) مدفون گشت. تألیفات وی عبارتست از: 1- تقریرات، که تقریرات استاد خود سیدمحمد فشارکی است. 2- دررالفوائد فی الاصول، که سه مرتبه در ایران چاپ شده است. 3- کتاب الرضا (ع). 4- کتاب الصلاه که در تهران چاپ شده. 5- کتاب المواریث. 6- کتاب النکاح.
وی در قم دارای آثار خیریه ایست که از آن جمله است:1- بیمارستان قم. 2- قبرستان تازۀ قم در کنار رودخانه. 3- غسال خانه. 4- تعمیرات مدارس قم و ساختمان مرتبۀ فوقانی مدرسه دارالشفا و مدرسه فیضیه و چراغ برقی آنها. 5- کتاب خانه مدرسه فیضیه... (از ریحانهالادب ج 1 ص 32 از احسن الودیعه و الذریعه و غیره)

لغت نامه دهخدا